Tot onder Ankara

Woensdag 23 mei vervolg

We hebben hier ook een poosje met Ingrid en Isabeau geskiped terwijl de accu steeds leger raakte en de Blog moest ook nog verstuurd worden. Deze spanning loste G op door een stopkontakt naast ons tafeltje te vinden. We zijn hier bijna twee uur geweest onder het genot van koffie, thee, koekje en ijs maar de computerdingen waren toen wel gedaan en W was vanwege de spanning pijn in z’n rug rijker. Om 3 uur konden we eindelijk verder naar de Turkse grens. De passage ging redelijk snel na eerst 2 visa gekocht te hebben voor € 15, het was binnen een half uurtje gepiept. De eerste Nederlanders die we sinds een week ontmoetten waren 3 motorrijders die we uiteraard vrolijk gedag gezwaaid en getoeterd hebben. Om 6 uur konden we aan boord van de veerboot die ons naar Cannakele in Azië zou brengen wat hij in een half uurtje deed. Na een uurtje rijden hebben een mooi plekje gevonden vlakbij Sahinli op een steenslagweg zonder rijsporen van auto’s oid. Hier zijn we gaan barbecuen, fikkie stoken en naar de sterren kijken tot deze door bewolking verdwenen. Behalve het geluid van de Imam om half 11 is het heerlijk rustig en zijn om 11 uur gaan slapen.

Donderdag 24 mei.

Om 7 uur wakker met bijna 18 graden waarna het ochtend ritueel volgde; wassen, aankleden en ontbijten. Het beddengoed gelucht en de afwas van gisterenavond gedaan lekker midden op de weg. Het verhaal voor de blog is tot nu ook weer bijgewerkt  dus kan de accu van de labtop straks onder het rijden weer opgeladen worden. Het is inmiddels gaan regenen en dat is het hele dag blijven doen. We hebben op het land heel veel werkende vrouwen gezien, vrachtauto’s met mensen in de laadbak, door Bursa (een stad met 2 millioen inwoners) gereden. Best wel een saaie dag omdat we via noord Turkije over grote wegen richting Ankara willen. Het weer wordt steeds slechter en het gaat ook nog onweren met fantastisch mooie flitsen. Het is nu 7 uur en we hebben bij een bedrijf in een dorpje op een parkeerterrein een slaapplek gevonden. Als we niet weggestuurd worden blijven we hier vannacht.

Vrijdag 25 mei.

7 uur wakker met zon en om 7.30 uur op weg naar een plek waar we kunnen wassen, eten,etc. Om 8 uur een mooie plek gevonden op een grindweggetje aan het eind van een dorp. In een winkeltje langs de weg een brood gekocht voor 2 Lira (TL). We rijden richting Ankara op wegnr 140 door bergen met mooie vergezichten en goed asfalt. Bij de eerst volgende stopplaats voor een kop thee met een koekje worden we gedag getoeterd door vrachtwagen chauffeurs die wij uiteraard weer vrolijk terugzwaaien. Binnen een paar kilometer na de hervatting kwamen we waterbak tegen die gevuld werd met Berg (drink) water, dit hebben we maar gebruikt om de auto te wassen wat wel erg nodig was. Verderop stuurde de GPS ons een dorp in naar een steil weggetje dat doodliep. Dit betekende 100 m achteruit terugrijden en de rest met de voet op de rem (want het was zo steil dat de auto zelfs door z’n 1^e versnelling niet tegengehouden werd. Om 1 uur gaan eten van het brood van vanmorgen, lekker was dat. De laatste stukjes moesten we helaas weer binnen opeten want het regende weer. We komen in een landschap wat wel wat op Schoorl lijkt alleen dan op 650 m hoogte, allemaal zandkleurige bergen. Bij Davutoglan rijden we door een landschap met groene en rode bergen, heel bijzonder. Voorbij het dorp Sihanli hebben we bij een bergwaterbak de camper om 4 uur neergezet want W werd moe. Het is niet ideaal, vlak langs de weg maar wel vers water bij de hand. Bij 2 koppen thee een doosje Dadels opgegeten. De rest van de dag en avond doorgebracht met luieren, verslag afmaken, spelletje doen en naar bed.

Zaterdag 26 mei.

Uitgeslapen vandaag om half 8 wakker. Na het ochtendritueel richting Zoutvlakte bij Aksaray 120 km onder Ankara. We rijden westwaarts om Ankara heen want zo veels moois heeft deze stad met 4 miljoen inwoners niet te bieden. Dat geldt overigens niet voor de natuur waar we  doorheen rijden; wat een afwisseling tussen heuvels en enorme vlaktes waar onafzienbare hoeveelheden graan groeit. Hier en daar in dit lege landschap  zien we dorpjes die af toe ook halve ruïnes zijn en waar mensen ogenschijnlijk doelloos heen en weer lopen. We zijn ook wat verdwaald waardoor we 50 km terug moesten rijden. De GPS heeft niet alle lokale wegen beschikbaar en de kaart  heeft een schaal van 1:1.000.000 wat betekent dat 1 cm op de kaart 10 km in werkelijkheid is. De kleine lokale wegen staan dus ook niet op deze kaart. Na een aantal stops om te eten en te drinken zitten we nu (4 uur) weer in zo’n uitgestrekt landschap van de zon te genieten. Het waait wel dus zitten we in de luwte van de camper. Na deze stop zijn we richting Aksaray gereden omdat daar, bij een hotel, een camping zou zijn. Van de Zoutvlakte was niet heel veel te zien maar er lagen op verschillende plaatsen wel hopen grijsachtig materiaal waar W een beetje van geproefd heeft en het iets zoutachtig vond. Maar W vindt nou eenmaal alles lekker dus zijn oordeel stelt niet zoveel voor. G proefde niet zoveel. Aan het einde van deze dag hebben we de hotelcamping gevonden en deze was voor Turkse begrippen uiterst luxueus n.l., Warme douche, warm en koud stromend water, afwasplaatsen , een gaspit waarop gekookt kon worden, schone toiletten met WC papier en een wasmachine. Nou was dit zo’n exemplaar waar Wastora destijds ( 30 jaar geleden) groot mee geworden is; namelijk een bovenlader schommelmachine. De was machine is meteen maar gebruikt maar hierna hadden we geen zin meer om te koken en hebben we maar een  half blikje Pringels leeggegeten maar dat was niet genoeg dus op zoek naar wat anders: noten? Dat wassen had nog een naar ogenblik tot gevolg namelijk; W was G kwijt. Toen G wat lang wegbleef ging W met drooglijn en knijpers kijken waar ze mee bezig was. Bij de wasmachine aangekomen lag wel de gewassen was maar G was in geen velden of wegen te zien. Ook op  roepen werd niet op gereageerd dus W raakte redelijk in de stress; teruggekomen bij de camper bleek G daar gewoon te zitten. Klaarblijkelijk hadden wij elkaar gewoon aan de andere kant van de camper gepasseerd. Wat zijn we weer blij met elkaar!!!. We hebben in de loop van de avond 40 min met Menno geskiped dus hij is ook weer helemaal bijgepraat. We sluiten af met een borreltje.

Zondag 27 mei. (Kitty jarig en haar via SMS gefeliciteerd)

Om 8 uur op met 19 graden wat een zaligheid. Wij zien op   weer.nl   dat het in Nederland rond de 25 graden is waar het vandaag hier ook wel naar toe zal  gaan. Na het ochtendgebeuren naar de zoutvlakte vertrokken maar nu aan de oostkant van het meer 90 km naar het noorden dus weer richting Ankara. We hebben een plekje gevonden waar we tot op 50 m met de camper bij het zout konden komen. Eigenlijk is het een zoutmeer waar een klein laagje (10 cm) water op de zoutlaag staat waar we een klein eindje pootje gebaad hebben met als gevolg grijs uitgeslagen voeten. We hebben hierna een koppie gedaan toen een Turkse man ons met zijn aanwezigheid kwam verblijden. Een gesprek was niet mogelijk omdat hij ook de werking van ons woordenboek klaarblijkelijk niet begreep. (analfabeet?) Het gezelschap werd wat groter toen er een Nederlanse camper het pad af kwam rijden die bemenst werd door 2 generatiegenoten die al met Pasen waren vertrokken en dus al wat langer onderweg waren. We hebben wat tips van ze gekregen over mogelijke campings en mooie bezienswaardigheden. Zij waren (na de drie motorrijders van een aantal terug) de eerste Nederlanders waar we een praatje mee konden maken na ons vertrek uit Roemenië. Weer bij de camping aangekomen hebben we in de stad nog wat boodschappen gedaan en getankt ( €1,90 per liter diesel) ja brandstof is peperduur in Turkije. G dacht bij de boodschappen nog even bedonderd te worden door de plaatselijke kruidenier maar hij bleek een komma verkeerd in zijn rekenmachine gezet te hebben. We hebben met Ingrid, Marvin en Isabeau geskiped zodat die ook weer bijgepraat zijn. De rest van de dag hebben we doorgebracht met de was opruimen, verslag bijwerken en blog versturen , de foto’s in de labtop en op de geheugenstick zetten en luieren in de zon. Morgen gaan we naar Cappadocië.