In de warmte van Kroatie

Reisverslag Balkan 2012

Zondag 17 juni.

We worden wakker op een typisch Nederlandse camping. De haan staat al voor de deur te kraaien en deze haan is er vroeg bij , 6 uur!! En om half 7 begint de ezel te balken. Het is net of we weer thuis zijn. Alles netjes ; goede douches, normale toiletten, stroom, WIFI,  en alles doet het (meestal). We gebruiken deze dag om een beetje uit te schudden, te wassen, te relaxen en het programma voor de komende dagen te verzinnen. Wellicht dat we kunnen ontdekken waar we met een creditkaart kunnen tanken want dat valt nog niet mee. We hebben het gisteren bij 3 tankstations, in Skoder (meer dan 100.000 inwoners) geprobeerd maar helaas werkte elke keer het creditkaart systeem bij hun niet. Dit in tegenstelling met de vermelding op de reclamezuil waar het Mastercard logo op stond. Vandaag de koelkast vastgezet want deze was door alle gerammel los getrild en de was gedaan met hulp van de wasmachine op deze camping. Bij het winkeltje 200 m verderop doen we wat boodschappen en maken op de camping een babbeltje met een Duitser die met zijn omgebouwde Mercedes (niet van electronica voorziene) vrachtwagen en zijn echtgenote een wereldreis van een paar jaar gaat maken. Hij tankt in 1 keer 800 liter diesel en rijdt daar makkelijk 5000 km mee en tankt dan weer waar het goedkoop is net als hier in Albanië waar de diesel 1,13 euro per liter kost. Zij gaan vanavond Spare- ribs eten en dat gaan  wij ook doen. Het Nederland gevoel wordt verder versterkt door de bijgeleverde patat en mayonaise. Als toetje doen we koffie en Raki. De Raki is lekker genoeg om morgen een fles te kopen en dat te gebruiken in de cola. Door internet kunnen we ook via de radio Nederland horen verliezen van Portugal. We wisselen met een Vlaamse informatie uit over onze reizen. Na deze typische campingdag zitten we nog een poosje van de koelte (21 graden) te genieten en gaan daarna naar bed en laten de achterklep op een grote kier staan.

Maandag 18 juni.

En jawel hoor , om half vijf staat hij alweer voor de deur te kukelen, waar blijven jullie. De haan had er weer duidelijk zin in. Dat wij het tot half 7 half slapend volhielden mag een wonder heten. We rijden om half tien weg en doen nog wat boodschappen bij de plaatselijke mini market en gaan op weg voor een rondrit door een stukje Albanië. De weg die we kiezen is wel mooi maar niet spectaculair. Mini aardbeitjes en kettinkjes worden langs de weg regelmatig aangeboden. We stoppen bij een meisje die voor een Made in China kettinkje 500 LEK  (5€) vroeg wat we maar niet gedaan hebben. We rijden tot halverwege en besluiten na de chocalademelk (dank zij De Oever) de route verder via de snelweg te vervolgen. We gaan dus op weg naar Montenegro. Onderweg weten we de resterende Albanese LEKS kwijt te raken in een andere Mini Market die ons ook een fles Raki weet te verkopen die verpakt was in een Cola fles. W mocht even ruiken maar nam meteen een forse slok. En nu maar hopen dat we niet aangehouden worden voor alcoholcontrole. De weg naar de grens bij Muriqan (Shkoder) weten we snel te vinden en na tien minuten hebben we bij 1 grenspost ook de Montenegrijnse grens gepasseerd. Dit dank zij de Europese Unie. Na 20 km vinden we een slaapplaats aan het Meer van Shkoder die door Ton en Chris van het Rodebusje.nl al eerder gevonden was. Het is waarschijnlijk een haventje die vroeger gebruikt is om patrouilleboten van de Joegoslavische Marine te herbergen. Er zijn wat zwemmers en een tankwagen die water aan het laden is en later komt nog een hond eigenaar zijn Duitse Herder laten zwemmen. Het is prima zwemwater zoals W dat eerder had gemerkt. Heerlijk water van zeker 24 graden en heel helder en goed om af te koelen van de meer dan 32 graden in de auto de hele dag. We gaan om 9 uur heerlijk erwtensoep uit blik eten en zijn helemaal blij met 28 graden want dat is een stuk koeler!. W sluit de maaltijd af met een toetje want G vind deze niet zo lekker. We zitten op de pier   en zouden liever hier gaan slapen omdat het wat koeler is dan in de camper, maar dan moeten de luchtbedden weer opgeblazen worden en daar krijg je het weer warm van dus gaan we toch maar in de camper slapen waar het een fantastische 30 graden is!.  Morgen gaan we naar het noord oosten via een snelweg naar een mooie omgeving van Montenegro

Dinsdag 19 juni.

Om 6 uur wakker en na wat gezucht er toch maar uit en op een holletje naar het zwembad. Het water is net zo lekker als gisterenavond en ook zijn er weer visjes die aan je huid knabbelen. In Nederland kost dat geld en hier krijgen we het gratis maar je moet natuurlijk wel hier naar toe. Het is wel een vreemd gevoel. Om 8 uur rijden we een mooie geasfalteerde bergweg van ongeveer 40 km tot we aan de doorgaande weg komen naar Podgorica waar we weer wat boodschappen doen. We zitten nu in de schaduw van een paar struiken en doen een koppie chocalademelk en het is nu 34 graden om 11 uur. Na nog een uur rijden krijgt W slaap en vinden we een weer een plekje met schaduw om bij te slapen en dat lukt. Daarna nemen we wat voedsel tot ons en de tocht gaat verder. We rijden via een fantastisch mooie route met zicht op een bruisende rivier naar Zabljak waar we ook wat boodschappen doen.  Hierna rijden we door het Durmitor landschap  wat wel wat heeft van Schotland maar toch ook weer niet. Zelfs nu ligt op een aantal plaatsen nog sneeuw wat G uitdaagt erop te klimmen We vinden de hele dag geen bergkraantjes en zien een enkele kudde schapen. Dit was in Albanië wel anders. De tunneltjes in Montenegro (Zwarte Bergen) zijn niet verlicht en hebben ook geen reflectors hetgeen een aparte sensatie geeft als je hier met je zonnebril op in rijdt. Van een Vlaams stel op Camping Albania hadden we een folder gekregen van de camping waar we nu staan. Het is een eenvoudige camping maar staan wel aan de rivier.Bij het omdraaien van de passagiersstoel trekt W de hendel los van de vergrendeling (in Albanië los getrild?). Na wat gemopper, gezucht en een kwaaie kop is het hem toch gelukt het weer te repareren. Het is nu 9 uur en we gaan eten onder begeleiding van het kabbelende water waar ook wat flessen water en fris in afkoelen om morgen de strijd tegen de hitte weer aan te gaan.

Woensdag 20 juni. Avonturendag

Om 6 uur wakker omdat G kramp krijgt waarna we toch tot 8 uur doorslapen. Hierna kunnen we fijn douchen maar het watervat op het schuurtje is nog niet opgewarmd dus het wordt een koude douche. Deze ochtend doen we bijzonder rustig aan, doen de afwas in het watervalletje en gaan om 11.00 uur rijden. De camping af was te veel gevraagd van ons busje want hij kon de helling waar we af waren gereden niet nemen. Gelukkig is er een andere uitgang die wel te nemen valt. Volgens de kaart en de GPS kunnen we via een binnenweg richting Bosnische grens maar al na drie km raakt het asfalt op. Na een scherpe draai naar rechts volgt een smal keienpad waar slechts een enkel auto spoor te zien is. Dit pad eindigt op een soort alpenweide waar wij het spoor van de auto volgen tot ook dit verdwijnt. De GPS laat wel de te volgen weg zien dus denken wij dat er ook een weg is, maar waar???. Om de hoek van een paar struiken vindt W iets wat op een pad lijkt. Hier moeten dan wel een paar takken voor opzij gebogen worden maar dat moet kunnen. De begroeiing wordt echter steeds dichterwaardoor G de auto uit gaat en de route verder te voet gaat verkennen.W passeert een half op het pad liggend rotsblok en deze maakt een deukje in de auto. G is toch al weer een poosje weg dus W besluit haar ook maar te voet achterna te gaan tot ze tussen de overhangende takken weer te voorschijn komt met de mededeling dat we samen maar moeten kijken want zij gelooft er niet meer in. Bij een puinberg ligt een plastic flessenkrat en ook verschillende dikke takken op het bergpuin pad. Hier gaat W de route verder verkennen in de hoop toch weer asfalt tegen te komen maar helaas voorbij de puinberg gaat het dicht gegroeide pad gewoon door. We besluiten niet verder te gaan maar nu moet de auto nog gekeerd worden wat aan de zijkant van de puinberg redelijk lukt volgens W maar G (anders nooit zo in paniek) slaakt toch een gil als de auto naar een kant wegglijdt. De camper staat na deze wending weer met de neus in de richting waar we vandaan komen en kan dus weer omhoog rijden. Nou dat valt toch een beetje tegen want hij raakt tot 2 keer toe vast. Pas na een andere 30 cm verdere route (want daarna begint de afgrond) besproken te hebben en een lange aanloop van 10 m lukte het al zwetend de auto de helling op te krijgen. Hierna volgt de passage met het rotsblok wat nu aan de andere kant een beschadiging oplevert terwijl G eerst nog wat kleinere rotsblokken opzij gelegd heeft. De rechter buitenspiegel staat nu wat raar maar die heb je in deze wildernis toch niet nodig. We nemen maar een grote slok uit een waterfles en blazen even uit. We besluiten terug te rijden en langs de camping de route via Pluzine  naar Bosnië te nemen. Inmiddels krijgen we een SMS van Menno met het verzoek contact met hem op te nemen maar bellen gaat niet met onze telefoon terwijl er wel bereik is. In Pluzine weet de VVV juf dat er alleen bij de politie internet is maar daar mogen wij geen gebruik van maken. We passeren net een brug over het fantastische bergmeer en een agent blokkeert de weg en stuurt ons door een aantal onverlichte tunneltjes naar de plaats waar we gisteren vandaan kwamen nl. Zabljak. De weg hiernaartoe is ong 40 km en hadden we gisteren al gereden maar een andere weg is niet beschikbaar dus doen we dat maar, wellicht dat in Zabljak wel WIFI is zodat we met Menno kunnen Skypen. De tocht door de Durmitor is even mooi als gisteren maar gaat nu wat sneller omdat we geen foto’s meer maken. In Zabljak (toeristenplaats) heeft het plaatselijke restaurant WIFI waardoor we met Menno contact hebben. Hier nemen we ook het besluit de route naar Bosnië via het westen te doen en langs Niksic te rijden en daar in de buurt een slaapplaats te zoeken bij een meer. ’t Rodebusje.nl heeft hier ook eens geslapen. Via weer een fantastische weg (wat is Montenegro mooi) komen we bij het meer maar dat puilt uit van de mensen die hier komen zwemmen. Weinig slaapplaats voor ons dus. Een kilometer verderop vinden we een plek waar de avond door brengen met barbequen en het verslag bijwerken. Af en toe komt een hardloper langs en een enkele auto passeert. Het is weer volop krekeltijd maar dat is een heerlijk in slaapval geluid.

Donderdag 21 juni.

Vroeg op want het Meer van Niksic is op minder dan 500 m. We rijden met de auto er naar toe en liggen om half 8 in het water van dit grote en schone stuwmeer. We doen verder rustig aan en halen ook de laatste bladeren en takken van gisteren uit het busje  We doen hier nog een theetje en gaan dan op weg naar Bosnië. Bij de Montegrijnse grens ontstaat gelazer. De grenswacht spreekt geen woord Engels. Na controle van de papieren wijst hij naar achteren en W begrijpt dat de auto achteruit moet. Tijdens dit proces wordt een hoop kabaal gemaakt achter de auto en W stopt en stapt uit. Daar staat een andere grenswacht type autoritaire Duitser met zonnebril die in een voor W onbegrijpelijke taal iets zeeeer autoritair probeert uit te leggen en het verdomd om daar een woord Engels bij te gebruiken. Hij wijst op z’n arm en dan snapt W het. Hij was achter de auto gaan staan en ternauwernood aan de dood ontsnapt, er zaten twee haren scheef op z’n arm. Bij de gratie van de autoritaire hufter mochten we doorrijden. Dit is de eerste keer dat we chagrijnige grenswachten ontmoeten, bah. De Bosnische beambten zijn aardiger en beginnen meteen in het Engels en wensen ons een goede reis. Aan de GPS hebben we niets want er staat geen kaart materiaal op het scherm maar we gebruiken hem wel als snelheids, en hoogte meter. In de eerste stad  (Trebinje) waar we doorrijden is het meteen al zoeken naar de juiste weg. De plaatsnamen op de borden staan in het Bosnisch en het duurt even voor we dat begrijpen. Zo’n GPS is toch makkelijker. Het zoeken in een stad zonder GPS valt zo tegen dat we de Turkse brug uit 1574 maar overslaan. Hierna rijden we  oostwaarts in de richting van Mostar. De wegen zijn in Bosnië prima en dat is wel zo plezierig. Wanneer een bijna Azuurblauw meer opdoemt maken we wat foto’s waar de kleur van het water niet mooi op te zien is. Vlak voor Mostar buigen we af naar het westen en gaan op zoek naar de watervallen van Kravica in de Trebizatrivier. We vinden de plek maar daar staan ongeveer 10 bussen met toeristen en daar willen wij niet bij aansluiten. We rijden een kilometer terug en vinden een slaapplaats waarvandaan we morgen vroeg zo weer bij de watervallen zijn maar dan zonder hordes toeristen. Op ons rustige plekje worden we nog verblijd met twee auto’s die weer omkeren omdat zij klaarblijkelijk hun plekje bezet zien. Wij kunnen de avond verder in gepaste rust doorbrengen. Het was overigens vandaag een groot deel 40 graden onder de auto en in de cabine ongeveer 39 graden. Daarom trekken Surinamers een trui aan als het plus 23 graden is. Bij 40 graden doen wij ook niet zoveel meer en is rijden in de auto door de rijwind niet onaangenaam. Deze rijwind voelt dan wel lekker warm aan. Het is vandaag de langste dag maar het is hier om half tien al donker. De koelkast werkt vannacht op gas (zo als alle nachten dat we geen stroom hebben) en dat geeft hem de gelegenheid alles weer lekker koud te maken We hoeven nog steeds de reserve gastank niet te gebruiken.

Vrijdag 22 juni.

 We worden op tijd wakker en gaan snel naar de watervallen voor de bussen komen. We lopen hier deze plek nu helemaal voor onszelf hebben in plaats van het met honderden anderen te moeten delen en daardoor heel moeilijk foto’s te kunnen maken.                                                                                          Weer terug bij de auto komt na het opendoen van de schuifdeur onze watervoorraadfles naar buiten en kletst op de stenen en slaat lek. Dit water was bedoeld om de schoonwatertank bij te vullen dus dat doen we maar meteen. Na dit intermezzo gaan we op weg naar het 17 e land Kroatië. Rond 10 uur is het in de camper al 40 graden dus dat gaat er aardig op lijken terwijl ook de rijwind warm aan gaat voelen. Wat is het toch heerlijk om met onze twee ramen open te kunnen rijden. Bij de grens naar Kroatië staat een rij auto’s te wachten waardoor het een half uur duurt voor we verder kunnen. We doen wat boodschappen bij de Lidl en kunnen met de creditcard betalen. Door de rare landverdeling tussen Bosnië en Kroatië moeten we drie keer een grens passeren waarvan 1 x een lokale grenspost. We hadden deze op de kaart uitgezocht en konden niet weten dat deze alleen voor lokaal verkeer was. De aardige grenswachten (Kroatisch en Bosnisch samen) lieten ons door en moesten hartelijk lachen toen ik ze vertelde van de grenswacht in Albanië die z’n bed in het kantoor had staan. Camping Nevio bij Orebic op het schiereiland  Peljesac is de bestemming omdat daar weer voorzieningen zijn zoals WIFI. Het blijkt een 4 * camping te zijn met zwembad waar we nu vlak boven staan. De zee ligt 50 m onder ons en 200 m ver. Het is wel weer even wennen zoveel mensen om je heen en op elkaars lip. Maar goed, er is hier stroom dus we kunnen alle apparaten weer opladen en wellicht met de kinderen skypen. Het skypen met Ingrid lukt niet erg en Menno neemt in de loop van de avond contact op. We doen boodschappen in de plaatselijke supermarkt en pinnen 200 Kuna waardoor we wat kleingeld hebben. De Nederlanders tegenover ons kijken jaloers(hij vooral) naar ons en we maken plezierig contact. We eten appelmoes met gekookte aardappelen  (de eerste sinds 6 weken) en gekookte ham en een toetje. We gaan wassen en afwassen en het is nu 10 uur. Temperatuur  is nu 27 graden en we zitten overeenkomstig gekleed. Morgen zien we verder.

Zaterdag 23 juni.

Vannacht de warmste nacht. We slapen al twee weken alleen onder een laken maar zelfs dit was vannacht te warm. De achterklep staat op een kier zodat de eventuele wind door de camper kan waaien maar ook dit hielp vannacht niet. We staan op om 7 uur en willen meteen vanaf het muurtjeFOTO2 het zwembad induiken wat we toch maar niet doen. Gisterenavond  de was druipnat opgehangen en vanmorgen was de was al weer droog. Zo warm is het dus vannacht geweest. Na het ochtendritueel dalen we af naar zee en voelen dat het water wel lekker maar niet echt warm is. (voor W wordt het pas goed vanaf 24 graden) We wandelen weer naar boven en komen daar bezweet aan waardoor we gedwongen worden het zwembad te gebruiken. We overleggen de rest van de vakantie en besluiten zigzaggend naar het noorden op te rukken want bij jullie regent het te veel. De rest van de dag is een campingdag. Geen bijzonderheden dus verder. Deze blog gaat vandaag weg en wij waarschijnlijk morgen waardoor het onzeker is wanneer de volgende komt.