Griekenland in zicht

Reisverslag Balkan 2012

Zaterdag 19 mei.

Mooi weer 7 uur op en om 8 uur weg. Bij de Billa in Arad de laatste Lei (Roemeense munt) opgemaakt en de rest van de boodschappen met de Creditkaart betaald. De route van vandaag gaat langs de westkant van Roemenië naar Servië.Deze kant van Roemenië lijkt voor het grootste deel op Hongarije dus vlak en saai. Wederom heeeel veel aardappelvelden gezien. Om 10 uur de auto een zijweggetje in een dorp ingereden en toen tussen drie geiten en een kudde koeien (met koeienhoeder)  ontbeten en een half uurtje geslapen in de zon. Hierna onze weg vervolgd waarbij we regelmatig op moesten passen voor paard en wagens die ook op 90 km wegen aanwezig zijn net als fietsen. De fietsen overigens lijken verdacht veel op de fietsen die wij in Nederland hadden voor de intrede van grootschalige fietsen plannen. Onze oude zooi is klaarblijkelijk hier verzeild geraakt. (grapje) Het werd steeds warmer tot de thermometer buiten 26  graden registreerde en het in de auto wel 30 graden werd. De GPS bracht ons bij het punt dat we de grens naar Servië konden passeren  maar dat viel nog niet mee om dat op dat punt geen grensovergang te zien was terwijl dat niet anders kon want we moesten de Donau oversteken. Het alternatief was 80 km verder en om dat te laten bezinken zijn we eerst aan de oever van de Donau gaan zitten en een beetje slapen. Toen we daarna weg wilden rijden gebeurde het.  De auto groef zich tot grote ontsteltenis (met een @#$%^&*)muurvast in de blubber. Verderop echter stond een 4 wiel drive auto die van de grenspolitie bleek te zijn en de bijbehorende grenswachten spraken uiteraard alleen Roemeens. Zij dachten eerst dat we een lekke band hadden maar na een aardig stukje toneel wist W duidelijk te maken dat het om een verzakte auto ging. Voorop de 4 wiel drive zat een winch met een staalkabel die W wel dacht in te kunnen zetten maar helaas de koppeling met dit apparaat bleek stuk. De twee mannen en een belangstellende waren bereid te helpen. Na veel heen en weer schommelen nam één van de agenten het roer over en hij kreeg het wel voor elkaar, het busje stond weer op het asfalt. Wat een opluchting was dat.  Zij wisten wel de weg naar de grensovergang en die hebben we dan ook snel gevonden. We hebben er weer een stempel bij want Servië is nog geen Euro land. In Servië hebben we een slaapplekje gevonden op een kleine camping waar we op drie meter afstand van de Donau staan. We zijn hier alleen en hebben de sleutel van het toiletgebouw gekregen en kunnen die morgenochtend na vertrek in de deur laten zitten. Betalen voor de overnachting (15 euro) kon bij een restaurant 4 km verderop die ook de sleutels gaf zonder naar onze gegevens te vragen. Het is wel even wennen zoveel vertrouwen. Wij denken dat dit bij ons in het westen niet meer zou kunnen. We hebben de avond doorgebracht aan de oever van de Donau op een idyllische plek waar we van een rijk maal bestaande uit sperziebonen en lappie vlees genoten hebben.

Zondag 20 mei

Het heeft vannacht behoorlijk geregend waardoor de auto ook weer toonbaar is. Zomaar om 8 uur wakker geworden en genoten van een warme douche. Het verbaast ons dat er zo weinig scheepvaart op dit stuk van de Donau is, slechts 1 duwboot gezien. Op ons gemak gegeten en om half 11 vertrokken op weg door natuurgebied Derjap. Om rond 12 uur een mooi plekje aan een riviertje gevonden om wat te drinken en te genieten van het kabbelende beekje,  vogelgeluiden (oa een Koekoek) en zoemende bijtjes. De wegen in dit gebied zitten vol valse gaten die beter kunt mijden wat af toe niet mee valt. Half europa heeft dit gebied ook ontdekt want we hebben gezien: een Franse, Italiaanse en  Zwitserse auto en twee driftig zwaaiende dames die waarschijnlijk uit Nederland kwamen. In de loop van de middag geluncht tussen bloeiende Salvia’s, Brem, Koolzaad en Papavers. Hierna de weg naar Nis gevonden waar we maar snel doorheen gereden zijn. We zijn niet zo van de stad. Het is van Nis naar Bulgarije nog ongeveer 100 km waardoor we verwachtten de eerste natuurslaapplaats op te moeten zoeken maar dat viel niet mee. Voorbij Pirot was een snelweg camping met ook een slaapplaats voor vrachtwagens. De snelweg hier bestaat maar uit 2 rijstroken die vaak ook nog door dorpen gaat. Deze camping koste € 15 maar dan zonder douche en elektra. Heel wat anders dan de campings van de afgelopen dagen waar voor dit geld wel deze voorzieningen aanwezig waren. In dit deel van Servie zijn klaarblijkelijk heel weinig campings want deze was de eerste die we na 365 km tegengekomen zijn. De eigenaar vindt Pauwen blijkbaar erg leuk want we hebben 8 exemplaren geteld die ons morgen ochtend wel wakker zullen schreeuwen.

Maandag 21 mei.

Vandaag wellicht te vroeg op omdat we bijna vergaten het dak dicht te doen. Om 8 uur stonden we bij de grens met Bulgarije. Na 3 kwartier waren de 6 auto’s voor ons voldoende gecontroleerd om ons te behandelen wat vlot genoeg ging. Zuinig als we zijn hebben we direct na de grens getankt omdat de brandstof in dit land 20% goedkoper is dan bij ons. Bewust geen Vignet gekocht omdat wij toch niet over autosnelwegen rijden. Bij Sofia (hoofdstad van Bulgarije) aangekomen viel ons de smerigheid op, het lijkt hier wel een derde wereld land. Bij de invalsweg is ook een zigeunerkamp wat in niets lijkt op onze keurige kampjes, wat een smerige bende overal prut en half verotte bouwsels waar deze mensen in leven. De flats zijn overblijfsels uit de communistentijd en zijn dus afschuwelijk. Ook hoertjes langs de uitvalswegen ontbreken niet. Rond 12 uur een mooi plekje gevonden om te brunchen wederom tussen de bloemetjes en de zon op onze bollen. De rest van de dag is besteed met het ontwijken van de talrijke gaten in het wegdek. Zo erg hebben we het zelfs in Polen nooit meegemaakt. Bulgarije is nog ver weg van een West Europees niveau. We hebben heel veel paard en wagens gezien en ook veel families die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op het land aan het werk zijn. Na deze intensieve dag bij Elesnica (zuid Bulgarije)  om 7 uur een zandpaadje opgereden en na twee bochten uit het zicht van de rest van de wereld. Hier moest ons vrij slapen in de natuur dan maar beginnen. Spannend is dat wel een beetje omdat dat ook in Bulgarije officieel niet mag. We worden weer omgeven met geluiden van krekels, merels, koolmezen en een koekoek, wat een luxe. We hebben vanavond simpel gegeten met stokbrood en blikvis. Hierna de blog bijgewerkt tot de batterij van de labtop leeg was en daarna op tijd naar bed.

Dinsdag 22 mei.

We hebben genoten van een ongestoorde nachtrust waarbij W wel droomde van een heen en weer schuddende auto. Wakker geworden om 7 uur en de zon schijnt al weer volop. Na wassen, eten en tandenpoetsen zijn we om 9 uur vertrokken voor de laatste 50 km naar de Griekse grens. We staan nu bij een Shell tankstation waar tot onze verrassing WIFI is. In de schaduw naast een autowas plaats met gebruikmaking van stroom uit een stopkontakt die G vond op een paal in deze wasplaats wordt deze tekst gemaakt. Over 50 km komt er een einde aan de gemaakte routes en rijden we de bergen van Griekenland in. Er zal de komende dagen weinig gelegenheid zijn om de blog te versturen ook al omdat de oplaadmogelijkheden in de auto beperkt zijn en we geen idee hebben wanneer we weer over WIFI kunnen beschikken.