Terug in Griekenland

7 juni 2012 - Alexandroupolis, Griekenland

Reisverslag Balkan 2012

Zaterdag 2 juni

Op tijd opgestaan want net als de andere zwervers wilden ook wij op tijd weg. We gaan vandaag naar de Vuurrotsen bij Chimaera in de buurt van Kemer. Onderweg nog wat boodschappen gedaan en getankt voor 3,45 Lira (€ 1,73) per liter een koopje dus. G wilde ook nog wat salami kopen maar niet voor 11 euro per ons. Na 190 km zijn we waar we wilden zijn en was het weer tijd voor koffie of thee wat we gecombineerd hebben met de lunch. De temperatuur was inmiddels ook al opgelopen naar een aangename 27 graden wat net lekker was om de 150 m hoogteverschil te overbruggen naar de vuurrotsen.   De toegang tot dit spektakel was 4 Lira pp dus dat viel wel mee. Het omhoog lopen was een ander verhaal maar ook dit lukte na een aantal stops. De vlammen die uit het gesteente omhoog komen zien er bij daglicht niet bijster spectaculair uit maar het is wel heel bijzonder. We hadden de auto vlakbij de ingang op een mooi plekje neergezet om hier de nacht door te brengen maar zou anders lopen. Na de wandeling weer bij de camper aangekomen en hersteld van de aanslag op onze conditie kwam het idee op om ’s avonds nog een keer te gaan kijken. Om de tijd echter wat aangenaam door te brengen en een eventuele slaapplaats aan zee te bemachtigen zijn we naar het strand bij Cirali (2 km verder) gereden en daar van de mogelijkheid gebruik gemaakt om het stand op te rijden voor zover dat ging tenminste. Nou, het was niet zo ver want na 50 m bleek het rotsstrand toch wat minder draagkrachtig dan verwacht. Bij een keerpoging groeven de voorwielen zich danig in. Voor  onder andere dit soort gelegenheden is een pionierschop aanwezig en dus kon driftig gegraven worden om met keien onder en voor de wielen draagkracht te realiseren. Na 3 pogingen die niet het gewenste resultaat hadden kwam een Turk hulp aanbieden. Hij vond een houten plaat met welke het wel zou lukken maar helaas zakte de auto zo ver weg dat de bumper in het zand zat. Onze redder in nood wist duidelijk te maken dat we moesten wachten en dat hij met een auto terug zou komen. Na 10  min kwam hij inderdaad terug en had zijn Duitse vrouw meegenomen wat een stuk makkelijker communiceerde. Met zijn auto lukte het om de camper uit het rulle zand te trekken en was dit avontuur ook weer over. We zijn hierna maar gaan eten en om 8 uur weer op weg gegaan naar de vuurrotsen waar we met hetzelfde kaartje van vanmiddag weer naar binnen mochten. ’s Avonds is het heel wat mooier dan bij daglicht maar er waren ook heel veel mensen.2 juni 058 Voor de wandeling er naar toe en weer terug moet je voor je eigen verlichting zorgen want dit zit niet bij de prijs in. Hierna zijn we toch maar weer naar het strand gegaan en nu maar op de keitjes in de Noord Oostelijke hoek van het strand blijven staan. We hadden nog een Meloen in de provisiekast en hier hebben we de helft van opgegeten. Het is nu half 12 en dit verhaal wordt op het strand gemaakt bij 23 graden.

Zondag 3 juni.

Wij snappen best dat jullie dit niet willen geloven maar het is echt waar, om half 7 lagen wij in zee te spartelen. Lekker water en heerlijk om bij te komen van een toch wel warme nacht. Vlakbij ons plekje is een zandvoetbalveld van Cirali Spor waar in vroeger jaren ook een toilet en douche mogelijkheid bij was maar deze zijn niet meer in gebruik en geheel volgens zuidelijke principes vol gescheten. Jammer dus, dan maar niet douchen en maar goed dat we met onze hoofden niet onder water zijn geraakt. Na de gebruikelijke zaken zijn we op zoek gegaan naar de geboorteplaats van St. Nicolaas. Zoals bekend is hij geboren in Myra en wij wilden zien waar hij een deel van zijn leven doorgebracht heeft. Myra is een oude Romeins/Griekse stad compleet met een Arena. In Cirali hebben we ook nog een oude lifter meegenomen. Een lifter meenemen omdat uit heel veel dorpen bijna geen bussen rijden vinden wij niet zo’n probleem en deze oude man zag er ongevaarlijk uit. We hebben hem 20 km verder uit de auto afgezet. Vanaf Finike hebben we een PRACHTIGE slingerende weg gereden langs de zee richting Myra terwijl de temperatuur steeds beter werd, zo’n 30 graden. We hebben in de oude stad geen standbeeld van de oude man gevonden waardoor we gedwongen waren hier maar wat ansichtkaarten van te kopen. De camper stond overigens gestald naast een restaurant omdat de eigenaar van dit etablissement voor de auto sprong en ons bijna dwong zijn gratis parkeerterrein op te rijden in ruil voor de belofte straks bij hem een kopje thee te komen drinken wat we uiteraard ook gedaan hebben. De entree van Myra was een kostbare geschiedenis namelijk 15 Lira pp. Na het bezoek konden we onze weg vervolgen over de mooie weg langs de kust. Tot nu toe zijn we in Turkije weinig landgenoten tegen gekomen maar daar komt nu toch verandering in. We zien er af en toe al eentje rijden. Op weg naar Kas (een leuke havenplaats volgens de verhalen) hebben we heel veel kassen gezien waar Tomaten, komkommers, etc., etc. gekweekt worden. In Kas hebben we na een rondwandeling onszelf getrakteerd op een lunch in een restaurant. De keus viel op Kebab maar dat viel tegen, het vlees was nogal taai maar de Pide en salade maakten weer veel goed. De volgende halte was Pinara waar we 5 lira pp betaald hebben voor een rondwandeling langs verschillende rotswoningen en een Romeinse arenaruïne. De natuur in dit gebied was prachtig waarbij vooral de metershoge Oleanders opvielen.  Speciaal voor Rita; word je hier niet jaloers op?  3 juni 027Hierna zijn we naar Fethiye gereden maar konden bij die grote stad geen slaapplaats vinden waardoor we verder naar het noorden gereden zijn en uiteindelijk bij een strandje bij het gehucht Karaot ongeveer 5 km vanaf de D400 een slaapplaats hebben gevonden. Naast een strandrestaurant op het zand staat de camper aan de rand. De eigenaar spreekt goed Engels en heeft een poosje bij zijn 2 neven in Amsterdam gewoond. Hier hebben we de beschikking over een toilet, douche(in de slaapkamer van de 2 mannen die hier ‘s nachts blijven oppassen) en elektra. Speciaal voor Martin en Marianne; de snoeppot is nu om 23.15 uur leeg en we hebben van de inhoud genoten.

Maandag 4 juni.

We raken klaarblijkelijk besmet met het zwemvirus want we lagen om half 8 al in zee. We hebben gedouched in de slaapkamer van de oppassers en hierna, gegeten en afgewassen met koud water in de uiterst smerige keuken  brrrrrr. Toen we om half 10 wegreden was het al 25 graden. We hebben warme chocolademelk gedronken op een mooie plek aan de baai van Gökova. Hier heeft het Rodebusje ook een slaapplaats gevonden. Als het niet zo vlakbij ons vertrekpunt had gelegen hadden we hier ook wel willen slapen, in de schaduw van een dennenboom en zo het water in plonzen. Via een weer prachtige weg richting Őren gereden maar al snel een volgens G onmogelijk pad naar beneden genomen op zoek naar een nog mooiere plaats om, te lunchen, te zwemmen en te relaxen. Op deze plaats echter was het niet we moesten dus weer omhoog wat best wel ging (vond W). Binnen 5 minuten vonden we een beter pad naar een verontreinigd maar wel mooi terrein om te doen wat we wilden. 4 juni 001 (18)Bij waterpret in deze streken horen ook waterschoenen die je moeten beschermen tegen de zeeëgels want als je hier in trapt voelt dat niet lekker. Gelukkig hadden we deze in Nederland al gekocht. Na een uurtje of 2 zijn we op weg gegaan om via Őren naar het Bafameer te gaan omdat dat een mooi meer is en we daar naast een restaurant kunnen slapen.  Onderweg hebben we ook 20 sinasappels gekocht voor 5,50 TL en ze zijn toch lekker!! We hebben in het restaurant wat gedronken en genoten van het uitzicht op het mooie meer. We staan tussen de kippen die hier lekker vrij rondlopen maar dat is dan ook wel te ruiken, maar we houden van buitenleven dus mopperen we niet. We hebben nog wat rondgewandeld , wat foto’s gemaakt,gegeten en  na een rustige avond gaan slapen.

Dinsdag 5 juni.

We werden gewekt met hanengekraai, hondengeblaf en een zonnetje. G kon nog net het toilet doorspoelen want er was geen electriciteit dus ook geen water wat na een half uurtje wel weer werkte. We zijn na het ontbijt en het betalen van de rekening á 26 Lira vertrokken op zoek naar een zwemplek. Deze dachten we bij Kusadasi wel te kunnen vinden maar zelfs het vinden van de kust in deze badplaats was al moeilijk laat staan een plek waar je zomaar gratis in de zee mag zwemmen. We zijn een poosje de kust langs gereden maar hebben alleen een plek gevonden waar het water vies was en dus niet lekker om te zwemmen maar wel tijd voor een koppie. We hebben hier het besluit genomen de kust te verlaten en weer het binnenland in te trekken. We vonden een dorpje 60 km voorbij Izmir in de hoop daar een slaapplaats te kunnen vinden. We moesten dan wel eerst Izmir voorbij wat niet zomaar gepiept is. Izmir heeft namelijk meer dan 3 miljoen inwoners. Wat waren we blij deze hectiek weer achter ons te laten. We raakten gelukkig weer in de heuvels waar ook langs de kant van de weg weer bergwatertappunten5 6  juni 005 zijn waar we ons waswater weer konden bijvullen en een paar slokken van konden drinken. Bergwater wat vrij uit een buisje stroomt kun je volgens ons best drinken, in tegenstelling tot water waarvoor je eerst een kraantje open moet draaien want daar bestaat altijd de kans op Legionella. Volgens de kaart en de GPS stopt de weg na het dorp wat we als eindbestemming voor deze dag bepaald hadden, maar een paar kilometer voor dit punt ging naast een brug een karrespoor naar beneden die leidde naar een doorwaadbare plaats in het riviertje. Hier hebben we de tot nu fijnste plaats 5 6  juni 038gevonden. De camper met z’n achterpootjes in het water en wij met onze achterwerken in een poeltje bij het kleine watervalletje naast de auto. Idylle dus. Dit poeltje kwam tot stand nadat W z’n doe neiging weer niet kon onderdrukken en van keien een dammetje gebouwd had voor ons twee persoons bad. Het water was niet lauwwarm maar wel voldoende om het mogelijk te maken hier een poosje in te relaxen. Uiteraard kon in de buurt een HUDO (Houdt Uw Darmen Open) gemaakt worden waardoor we na vertrek geen sporen nalaten. Hierna zijn we gaan barbecuen om de romantische avond compleet te maken, gevolgd door fikkie stoken, een poosje kijken naar de sterren en onder het genot van het luisteren naar het watervalletje in slaap te vallen.

Woensdag 6 juni.

Vanmorgen wakker geworden onder een bewolkte hemel. Onder het badderen in het poeltje begon het jammer genoeg regenen waardoor dit proces snel een einde nam en we toch maar besloten de auto uit het water te halen en hem hoger op te zetten. We zijn na het binnenontbijt vertrokken om het einde van de weg op te zoeken. Nou deze kwam dus niet want waar op zowel de kaart als de GPS geen wegen meer voorkwamen loopt gewoon het asfalt door naar het volgende dorp. We staan nu bij een klein meertje waar we afwassen, koffie zetten en dit verhaal in de laptop gezet wordt. Het is inmiddels gestopt met regenen en we komen een Romeins aquaduct tegen. De lunch bestond vandaag uit gebakken ei op brood, lekker was dat. Het vervolg van de bedachte route ging weer over een weg die op de kaart niet bestond maar op de GPS als dun lijntje aangegeven werd. In het laatste dorp op de kaart hield nu toch echt de weg op en een aantal dorpbewoners wist ons duidelijk te maken dat de doorsteek naar het volgende dorp met onze auto niet te doen was. We zijn omgekeerd en de route jammer genoeg over iets grotere wegen vervolgd. Dat neemt niet weg dat ook deze route door een afwisselend heuvelachtig landschap ging waarbij ook scherp op allerlei gaten in de weg gelet moest worden. Op een 80 km weg die op de kaart  wel, maar op de GPS weer niet bestond ging het asfalt gewoon door….. We staan nu weer aan een riviertje die we na een leuke slingerweg gevonden hebben. Het is naast een akker en we zien morgenochtend wel of we in de weg staan. We eten vanavond snijbonen met kip en een Nectarine toe. Het regent af en toe dus eten we binnen terwijl het buiten 21 graden is. W heeft deze avond de afwas maar in de rivier gedaan, 6  juni 031als we ziek worden weten we waar het van komt. We zijn vanavond 4 weken onderweg en morgen gaan we na 2 weken Turkije weer verlaten en gaan we Griekenland bezoeken. We hebben genoten van dit nog ongecompliceerde land waarbij nog veel dingen niet zo uitgebreid geregeld zijn als in ons deel van Europa. We hebben een aantal malen de behulpzaamheid en vriendelijkheid van de mensen mogen ervaren. Het is zeker de moeite waard om nog een keer terug te komen in dit hele grote land

Donderdag 7 juni.

Na een rustige nacht de ochtend dingen gedaan en op weg naar Griekenland. Op de boot toch nog wat Turkse parfum etc etc gekocht waarbij we thuis wel zien hoe het ruikt. Ook bezweken voor een tasje voor 5 TL.  Bij de Kipa (deel van Tesco) in Gelibolu hebben we nog wat laatste boodschappen gedaan om hiermee de voorraar TurkseLira’s tot een minimum te beperken. De grensovergang ging heel soepel (15 minuten) inclusief een inspectie van de camper. Hij ziet er nou eenmaal van buiten uit als een gewoon busje. Als een douane medewerker echter ons beddegoed ziet hoeft er verder niet gekeken te worden. De contrabande kon dus vesting Europa ingevoerd worden. Net voor de grens nog wel even een ijsje gegeten voor 2,50 TL en hiermee waren onze laatste Lira’s op. Toen we in Alexandroupolis bij de gemeente camping aankwamen schrokken we ons rot want bij de ingang stonden de caravans al mannetje aan mannetje, dit bleek echter een stallingsruimte te zijn. Het plekje waar we staan is ongeveer 50 m van zee en voorzien van gras en een betonnen plaat voor de camper. 7  juni 011Het zeewater is ongeveer 24 graden dus heel aangenaam. Na het zwemmen hebben sinds lange tijd weer heerlijk kunnen douchen met normaal warm water waar geen einde scheen te komen.  We hebben vanavond in het restaurant kip, en varkens saté gegeten met salade en brood. Dit kostte inclusief whisky-cola en twee wijn 25 euro. Op deze camping is ook WIFI zodat de blog weer verstuurd kan worden en we via skype met de kinderen contact kunnen hebben.We overwegen om hier morgen ook te blijven. De rest van de avond brengen we door met lekker buiten zitten in een temperatuur van 23 graden.

 

 

 

 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

6 Reacties

  1. Tiny hoogland:
    7 juni 2012
    Wat een gave reis is dit!!! Leuk om zo jullie verhaal te lezen. Pa is giste begraven en de kamer is leeg. Er is al een nieuwe bewoner in getrokken. Later meer. Geniet nog even van alles wat jullie meemaken . Tiny.
  2. Martin & Marianne Berrier:
    7 juni 2012
  3. Tante wil:
    8 juni 2012
    hallo Greet en Wim, Wat een geweldige vakantie] Ik vind het zo fijn voor jullie.geniet nog maar lekker. Liefs, tante Wil
  4. Marjo en Dick:
    8 juni 2012
    Wat super dat jullie zo genieten (en wij dus ook). Tot weder schrijfs.
  5. Wilfried & Kitty:
    8 juni 2012
    Hoi Oompie en tante,
    Als ik het zo lees valt er nog genoeg voor ons ' te ontdekken' in Turkije. Wij beperken ons natuurlijk al jaren tot zon, strand en terrasjes, maar jullie verhalen maken ons wel heel nieuwsgierig.

    Dikke knuf van Wil&Kit
  6. Ingrid:
    9 juni 2012
    Romantisch hoor :)