Italie
Reisverslag Balkan 2012
Zaterdag 30 juni
We rijden weg om half 11 omdat de kaartenset in de GPS veranderd moet worden en dit 1,5 uur in beslag neemt. De boot naar Cres vertrekt om 10.45 uur en het is een kwartier rijden. Haasten dus. Helaas de haast was voor niets want er staan al ongeveer 120 auto’s te wachten en wij kunnen met de eerst aankomende boot niet mee. De wachttijd van een 1,5 uur doden we met lezen, puzzelen etc. en om 12 uur kunnen we aan boord. De overtocht duurt een half uur en kost 21 euro, een aanslag op ons budget. Na een half uur rijden komen dan toch aan bij het haventje van Martinscicca. We wandelen naar de achteringang van camping Slatina en vinden niet heel veel terug van het parkeerterrein waar wij 25 jaar geleden met onze tentjes een fantastische vakantie beleefd hebben.De plek op deze 1670 plaatsen grote camping is nu gereserveerd voor een Duitse kampeerorganisatie. We maken wat foto’s om Ingrid en Menno een blik te gunnen hoe het er nu uit ziet en wandelen terug naar het dorp en kopen daar een ijsje bij dezelfde ijscoman van toen. We eten het ijsje op de pierwaar Menno een zeester opdook in water van 4 m diepte. De pier is er nog maar de zeesterren zijn verdwenen net zoals de fruithandelaren van toen. De camper stond geparkeerd en we zien de thermometer bij terugkomst op een binnentemperatuur van 48 graden staan maar de koelkast houdt zich kranig op gas. We besluiten toch maar niet op Cres te blijven en vertrekken richting boot op de noordkant van het eiland. Hier rijden we in een half uur naar toe en worden ook daar verrast door een file voor de boot. We kopen een ticket voor weer 21 euro, eten een ijsje en wachten weer 1,5 uur. Na de oversteek vinden we na een kwartier een heerlijk plekje in de natuur. Hier brengen we de rest van de avond door en maken weer gebruik van onze buiten keuken.
Zondag 1 juli.
Natuurlijk weer te vroeg wakker en om 9 uur het plekje bedankt en weer op weg. Bij de Lidl doen we boodschappen van de laatste Kuna’s en eten in de schaduw van een rots om 10 uur al een ijsje. Als we om half twaalf Slovenië in rijden is het Balkan avontuur voorbij want we zijn weer in de Eurozone. Geen vreemde munten meer en alles weer geregeld inclusief keurige vangrails langs de wegen, geen gaten in het asfalt, duidelijke borden, kortom W vindt dat je ook teveel zaken keurig geregeld kan hebben. Hij heeft een weemoedig gevoel wat versterkt wordt door kapotte electronica in de auto. De omvormer levert geen 230 volt meer en daardoor kan de labtop niet opgeladen worden. Het euvel ligt aan een kapotte hoofdzekering bij de accu die het opladen van de huishoudaccu regelt. Na vervanging door een heel exemplaar doet alles het weer maar W z’n humeur is er niet beter op geworden. (heimwee naar de minder geregelde wereld???) In Slovenië rijden we over de Trenta pas (bij Kranska Gora) met 50 haarspeldbochten en langs een, door een kloof wringende rivier, die op een aantal plaatsen de rotsen mooi uitgeslepen heeft. Op de hangbrug kon deze foto gemaakt worden
We gaan slapen op een bijzonder plekje namelijk op 100 m bij een viaduct vandaan die 200 m verder de autosnelweg in een tunnel laat verdwijnen De weg ligt op gelijke hoogte met onze verblijfplaats en wij horen de auto‘s dus behoorlijk. We hebben vandaag weer 330 km gereden en om 6 uur was het mooi geweest en zijn we snel tevreden met de slaapplaats die ons redelijk wat beschutting geeft.
Vanaf hier gaat de blog verder onder de naam Reisverslag Balkan 2012 maar deze vlag dekt de lading niet meer omdat we van plan zijn via de zuid kant van de Dolomieten en onder Zwitserland door naar Zuid Frankrijk te rijden omdat we de brug bij Millau nog nooit gezien hebben.
Maandag 2 juli.
Na een onrustige nacht voor G en voor W natuurlijk niet, rijden we om 7 uur weg en gaan een mooi plekje zoeken om de ochtend dingen te doen. Na 2 uur!!! en 2 passen vinden we een mooie plek achter een bord verboden in te rijden maar wij kunnen de onderstaande tekst niet lezen. Hier doen we ons ochtendritueel en genieten van een zingende vogel. We lunchen op een geweldige plaats met uitzicht op een dal met wat dorpjes.De temperatuur komt niet boven de 25 graden en dat is eigenlijk best wel lekker op deze 1500 m hoogte. Na de narigheid gisteren met de zekering zijn we benieuwd hoe het vandaag zal gaan. We rijden een bochtige pas naar boven en plots begint het motorolie lampje te branden. G komt er na wat snuffelen in de gebruiksaanwijzing van de auto achter, dat we door kunnen rijden tot de volgende tankbeurt en dan naar de olie moeten kijken. We kiezen hier niet voor en kopen bij het eerst volgende tankstation een liter olie. De auto begon helemaal te knorren van plezier toen W de olie in de motor goot. Op deze plek kopen we ook een kaartenboek van Italië, want we hebben alleen een kaart met een schaal van 1:750.000. We kunnen nu wat kleinere wegen uitzoeken. Opgelucht vervolgen we de weg tot we signaal krijgen dat de huishoudaccu leeg is. Is toch @#$%%%$#@ weer de zekering doorgebrand. We vervangen hem maar weer en besluiten vanaf nu de omvormer niet langer dan een half uur achter elkaar te gebruiken,want we vermoeden dat daar het probleem zit. We genieten overigens wel volop van de Dolomieten met z’n ruige bergtoppen Om 4 uur vinden we het mooi en gaan een nachtplek zoeken welke we om half 5 vinden in een natuurpark. Het bordje verboden te kamperen staat aan de andere kant van het paadje en er is al een auto van de Brandweer langs geweest. Om hier te komen passeren we ook 3 tunneltjes waar de verlichting pas aangaat als we er vlakbij zijn. We blijven lekker staan en wachten af, het regent en onweert af en toe. We eten brood met rookworst in de auto en gaan om 10 uur slapen. Morgen ochtend weten we meer.
Dinsdag 3 juli.
Om 7 uur wakker en 20 minuten later rijden we weg. Het plekje viel toch een beetje tegen. Na 3 uur rijden zijn we in Livigno (belastingparadijs op de grens van Zwitserland en Italië) en zijn onderweg geen ochtendplekje tegengekomen. We brunchen (met en Pizza) bij Restaurant Astoria en sturen hier ook de blog vandaan.
Liefs,
Catelijne en Janet
Liefs van Rita